ថៃ៖ ពេលមកធ្វើការនៅទីក្រុង រស់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះជាច្រើនឆ្នាំ នោះធ្វើឱ្យកើតជាក្តីនឹករលឹកដល់ក្រុមគ្រួសារ ហើយនេះជារឿងរ៉ាវរបស់ លោក Worachet Kitiwang ឬ Arm និង អ្នកនាង Penwisa Boonsri ឬ Prae បានសម្រេចចិត្តលាឈប់ពីការងារពេញម៉ោង ដោយវេចខោអាវ និងប្រាក់សន្សំចុងក្រោយ ត្រឡប់មកស្រុកកំណើតនៅខេត្ត ឈៀងរ៉ៃ វិញ។
ក្រោយពីចាកចេញពីការងារមករស់នៅឯស្រុកកំណើត អ្នកទាំងពីរក៏បានពិភាក្សាគ្នា រួចក៏ត្រៀមខ្លួនមកតាំងទីលំនៅដើម្បីបើកហាងកាហ្វេនៅកណ្តាលវាលស្រែដែលធ្លាប់តែស្ងួតហួតហែង អោយមានជីវិតជីវ៉ាជាថ្មីម្តងទៀតដោយដាក់ឈ្មោះថា « Baan Thung Rung Arun» មុននឹងបន្តពង្រីកហាងដោយការបើកផ្ទះសំណាក់ ដែលត្រូវបានរចនា និងជួយគ្នាសាងសង់យ៉ាងស្រស់ស្អាតទៀតផង។
លោក Arm បានរៀបរាប់អោយដឹងថា៖ ពីដំបូងឡើយ លោក និង Prae ផ្លាស់ពីឈៀងរ៉ៃមកធ្វើការនៅបាងកក ដោយលោកបានធ្វើការជាបុគ្គលិកផ្នែកគ្រឿងបន្លាស់ក្នុងក្រុមហ៊ុនគ្រឿងចក្រកសិឧស្សាហកម្មអស់រយៈពេល៧ឆ្នាំហើយ ចំណែកមិត្តស្រីលោកធ្វើការនៅគ្លីនិកកែសម្ភស្សមួយកន្លែង បើគិតពីចំណូលសរុបរបស់អ្នកទាំងពីរនោះសរុបជាង ៦០,០០០បាត ឬ ជិត ២ពាន់ដុល្លាអាមេរិក។ ប៉ុន្តែការងារកើនឡើងជាមួយនឹងបន្ទុកនៃការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ ជាហេតុនាំអោយយើងទាំងពីរមិនមានពេលសម្រាប់គ្នាគ្រប់គ្រាន់ ទោះបីជាយើងនៅផ្ទះជាមួយគ្នាក៏ដោយ។ ហើយការដែលពួកគេចូលទៅធ្វើការនៅទីក្រុងដ៏ធំ នាំអោយមានអារម្មណ៍ឃ្លាតឆ្ងាយពីផ្ទះ ធ្វើឱ្យនឹកគ្រួសារ ចង់ត្រឡប់ទៅមើលថែឪពុកម្ដាយ ជីដូនជីតារបស់អ្នកទាំងពីរវិញ។ ទើបអ្នកទាំងពីរសម្រេចចិត្តលាឈប់ ដោយគ្មានការសោកស្តាយ ព្រោះការងារដែលបានធ្វើកន្លងមកគឺពួកគេបានធ្វើវាឆ្អែតហើយ។
ចំណែកអ្នកនាង Prae បានបន្តឡើងថា៖ តាមពិតទៅគោលបំណងក្នុងការលាឈប់ពីការងារនោះគឺ អ្នកនាងចង់មកបើកផ្ទះសំណាក់លក្ខណៈ Home stay ជាមួយបរិយាកាសបែបទីជនបទ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកនាងបានទទួលការជំទាស់ពីសមាជិកក្រុមគ្រួសារជាច្រើន ដោយសារតែពួកគេបានយល់ឃើញថា ទីតាំងដីដែលចង់រៀបចំបើកផ្ទះសំណាក់ គឺវាជាតំបន់ដាច់ស្រយាល អាចជាគ្មានភ្ញៀវមកស្នាក់នៅទេ ទើបអ្នកនាង Prae និង លោក Arm សម្រេចចិត្តសាកល្បងបើកហាងកាហ្វេនិងនំខេកសិន ហើយដីមួយកន្លែងទៀតចិញ្ចឹនជ្រូកចំនួន ៥០ក្បាល ដោយអ្នកទាំងពីរបានដាក់គោលដៅថា សាកធ្វើមួយឆ្នាំសិន បើទៅមុខមិនរួចហាងបិទ ពួកគេនឹងត្រឡប់ទៅធ្វើការវិញ។ រីឯលោក arm ក៏បានបន្តថា ហាងកាហ្វេនោះបានចំណាយពេលក្នុងការសាងសង់ដល់ទៅ ៦ខែ ព្រោះតែដើមទុនមានតិច ទើបសមាជិកក្នុងគ្រួសារជួយគ្នាសាងសង់ក៏ដូចជាអ្នកភូមិនៅក្បែរនោះផងដែរ។
បើនិយាយពីហាងកាហ្វេវិញ ទាមទារត្រូវមានម៉ាសុីនឆុងកាហ្វេ ប៉ុន្តែដោយសារតែដើមទុនមានតិច លោក arm ក៏បានរកទិញម៉ាសុីនឆុងកាហ្វេ មួយទឹកដែលគេប្រើហើយ ចៃដន្យលោកបានទាក់ទងទៅអ្នកលក់មួយកន្លែងដែលគេលក់ក្នុងតម្លៃ ៩,៩០០ បាត ឬជាង ៣០០ដុល្លារ លោកក៏បានតថ្លៃនិងទិញបានក្នុងតម្លៃតែ ៧,៨០០បាត ឬជាង ២០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងអ្នកលក់ម៉ាសុីនបានបង្រៀនលោកវាយពពុះទឹកដោះគោ វិធីកិនគ្រាប់កាហ្វេ និងវិធីឆុងកាហ្វេផងដែរ ហើយលោក Arm ក៏នាំចំណេះដែលមានមកអនុវត្តហ្វឹកហាត់ឆុងបន្ថែមនៅផ្ទះ។ ចំពោះនំខេកដែលដាក់លក់ក្នុងហាងវិញជាបន្ទុករបស់ អ្នកនាង Prae ក្នុងការធ្វើនិងដុត ដោយអ្នកនាងបានរៀបរាប់ថា អ្នកនាងគ្មានជំនាញដុតនំឡើយ មិនបានចំណាយលុយរៀនធ្វើនំដុតនំទេ អ្នកនាងរៀនតាមតែក្នុងយូធូប រៀនៗអនុវត្តតាមរហូតទម្រាំតែធ្វើត្រូវបាននំឆ្ងាញ់លក់ អ្នកនាងត្រូវខូចនំរាប់ភ្លេចដែរ។
គួរបញ្ជាក់អោយដឹងផងដែរថា៖ បច្ចុប្បន្នហាងកាហ្វេរបស់អ្នកទាំងពីរទទួលបានជោគជ័យមិនគួរអោយនឹកស្មានដល់ ដោយសារតែភ្ញៀវឬអតិថិជនដែលមក គឺដឹងតាមរយៈវីដេអូដែលពួកគេបានថតតាំងពីរៀបចំសាងសង់ហាងដំបូង រហូតបើកហាង។ ក្រោយពីហាងទទួលបានការគាំទ្ររួចមក ពួកគេក៏បានលក់ជ្រូកដែលចិញ្ចឹមក៏ដូចជា មកសាងសង់បើកផ្ទះសំណាក់ Home stay តាមការតាំងចិត្តតាំងពីដំបូង។ ចំពោះប្រាក់ចំណូលវិញអ្នកទាំងពីរបានពោលថា ទទួលបានពីចន្លោះ ៤០,០០០បាត ទៅ ៥០,០០០បាត ក្នុងមួយខែ ហើយបើមានបុណ្យទានដែលជាថ្ងៃឈប់សម្រាកវិញ ពួកគេទទួលបាន មួយថ្ងៃ ជាង ១០,០០០បាត ឬជាង ៣០០ដុល្លារឯណោះ៕
អត្ថបទ៖ Bee
ប្រភព៖ sentangsedtee